شهر تهران در جنوب کوه های البرز، امروزه مواجه با سه نوع مخاطره آب و هوایی است، مخاطره آب و هوایی ناشی از جغرافیا، مخاطره آب و هوایی ناشی از پایداری هوا و مخاطره آب و هوایی ناشی از گرمایش جهانی. هدف از این پژوهش مطالعه این سه نوع مخاطره در شهر تهران است. روش کار در این پژوهش بررسی روند تغییرات عوامل سینوپتیکی است که تحت تاثیر گرمایش جهانی و توسعه شهری دچار تغییراتی شده اند.بدین منظور ارتفاع ژئوپتانسیل تراز 500 هکتوپاسکال جهت تغییرات پر ارتفاع جنب حاره ای در دو بازه زمانی 5 ساله، بازه اول از 1948 تا 1952 و بازه دوم از 2010 تا 2014، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در بازه های زمانی نزدیک تغییراتی در ارتفاع ژئوپتانسیل تراز 500 ژئوپتانسیل رخ داده است که باعث افزایش مخاطرات در شهر تهران شده است. بر اثر تغییرات آب وهوایی در دهه های اخیر، پایداری هوا و دوره تسلط آن بر نیوار شهر تهران افزایش یافته است. پایداری هوا در تهران به دو گروه پایداری های حرارتی و پایداری های برودتی تقسیم می شوند. عوامل انسان ساخت باعث تشکیل جزیره حرارتی، افزایش ارتفاع LCL شده و تراز تراکم هوا را به ارتفاع بالاتری انتقال داده است. تغییر میدان باد شهری، تشدید توربولانس های جوی، تشدید گرادیان های ترمودینامیک، فربه ای سیکلون های مهاجر، از اثرات جزیره حرارتی شهر هستند.

زمینه و هدف: فرآیند تغییر اقلیم به ویژه تغییرات دما و بارش مهم ترین بحث مطرح در قلمرو علوم محیطی می باشد. این پدیده به دلیل ابعاد علمی و کاربردی آن از اهمیت فزاینده ای برخوردار است. چرا که سیستم های انسانی وابسته به عناصر اقلیمی مانند کشاورزی و صنایع بر مبنای ثبات و پایداری اقلیم طراحی شده و عمل می نمایند. روش بررسی: در پژوهش حاضر از داده های خروجی پنج مدل گردش عمومی جو GFCM21، HADCM3، INCM3، IPCM4 و NCCCSM برای بررسی تغییرات چهار فراسنجه ی دمای کمینه، دمای بیشینه، بارش وساعت آفتابی همدان در دوره ی 2065-2046 استفاده شد. برای این منظور با استفاده از مدل ریز مقیاس نمایی LARS-WG و لحاظ سه سناریوی A1B، A2 و B1، تغییرات ماهانه ی فراسنجه ها محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد به طور متوسط، بیش ترین افزایش دمای کمینه مربوط به مدل GFCM21 تحت سناریوی A1B، برابر 5/2 درجه سانتی گراد می باشد و کم ترین آن در مدل INCM3 تحت سناریوی B1 معادل 1 درجه سانتی گراد مشاهده شد. بیش ترین و کم ترین افزایش دمای بیشینه به ترتیب به سناریوی A1B و B1 مدل GFCM21 با 4/2 و 4/1 درجه سانتی گراد افزایش تعلق داشت. بیش ترین افزایش بارش مربوط به سناریوی B1 مدل IPCM4 به مقدار 8/15 درصد و بیش ترین کاهش در مدل GFCM21 تحت سناریویA1B معادل 13 درصد بود. بیش ترین افزایش تابش خورشیدی در مدل HADCM3 تحت سناریوی A1B با 24 درصد و کم ترین مقدار آن در سناریوی A2 مدل NCCCSM به مقدار 17/3 درصد کاهش مشاهده گردید. بحث ونتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد دمای کمینه و بیشینه در دوره ی 2065-2046 افزایش می یابد. تغییرات بارش، هم به صورت افزایشی و هم به صورت کاهشی دیده شد. تغییرات ساعت آفتابی نیز بسیار کم و نامحسوس است.